De heilige drieëenheid was ooit een god(inn)entriade

Hoewel het Christendom een monotheïstische godsdienst is, wordt tegelijkertijd de heilige drie-eenheid – Vader, Zoon en Heilige Geest – gepredikt. Volgens de islam is deze drie-eenheid in strijd met het zuivere monotheïsme, dat het geloof in één God verkondigt. De vrouwelijke variant van de drie-eenheid is die van Grote Moeder (Bron), Maagd en Wijze Oude Vrouw.

Polytheïstisch gedachtegoed

Het Christelijke dogma van de drie-eenheid van God werd pas in het jaar 325 vastgelegd te Nicea. In het oorspronkelijke Christendom was dus helemaal geen sprake van een triniteit. De overname van dit polytheïstische gedachtegoed was in feite een tegemoetkoming van de Christenen om de Romeinen, die verschillende goden en godinnen vereerden, te kunnen bekeren. In polytheïstische religies komen godentriades veelvuldig voor. In het Romeinse pantheon waren het Jupiter, Juno en Minerva die een dergelijke triade vormden.

Vrouwelijke triades

Vele polytheïstische triades bestonden uit zowel goden als godinnen. Er zijn echter ook triades die enkel door godinnen gevormd worden. Zo kent de oud-Griekse mythologie een triade die de drie maanfasen symboliseert: de wassende maan werd uitgebeeld door de godin Kore, de volle maan werd voorgesteld door Demeter – de godin van de landbouw – en de afnemende maan werd gerepresenteerd door Hekate, de meest mysterieuze godin van het oud-Griekse pantheon.

Schikgodinnen

Ook de drie Nornen, de schikgodinnen uit de Oudnoorse mythologie, vormden een godinnentriade. Het verleden werd voorgesteld door de oudste godin Urd, het heden werd belichaamd door de jongere Verdandi en de toekomst werd uitgebeeld door Skuld, de jongste van de drie godinnen. Schikgodinnen, die het (nood)lot bepalen, komen in verscheidene mythologieën voor en vormen altijd een drie-eenheid. Ook de drie goede feeën uit het sprookje ‘Doornroosje’ zijn afgeleid van de mythologische schikgodinnen.